De Amerikaanse kunstenaar Nina Katchadourian bouwt poëzie door boeken op elkaar te stapelen. De titels op de ruggen vormen een gedicht. Zie ook dit artikel in de NRC.
In mijn kast vond ik deze twee boekenruggedichten.
De Amerikaanse kunstenaar Nina Katchadourian bouwt poëzie door boeken op elkaar te stapelen. De titels op de ruggen vormen een gedicht. Zie ook dit artikel in de NRC.
In mijn kast vond ik deze twee boekenruggedichten.
14 maart is pi-dag. Josine vierde dit feest met een Oulipo-schrijfopdracht op haar blog: ‘Schrijf een tekst die maximaal 314 woorden telt. Elk eerste woord van een zin of regel moet het woord ‘pi’ in zich hebben. Dit is mijn bijdrage:
Pipi over mijn schoen
Typisch gevalletje van misplaatst vertrouwen. Grappig ook, of ironisch eigenlijk. Piekerde er niet over mijn werknemers meer verantwoordelijkheid te geven. Gespierde taal overtuigde me ervan dat ze misschien toch…
‘Pipi doen,’ klinkt het plots uit de babyfoon. Pappiefoon zou dat ding moeten heten. Pappie moet immers steeds maar weer in actie komen.
Pissen die ondergeschikten van me nu niet lachend over mijn schoenen heen? Pik ik dat zomaar? Pikordes zijn er niet voor niets. Kippig eisen ze hun ‘rechten’ op maar we werken hier niet in een democratie.
‘Pipi doen!’ klinkt het nu iets dringender. Piepend van ongeduld trekt mijn zoon, die beneden aan het spelen is, de drukknoopjes van zijn rompertje los.
Spiritus Sanctus, dank namens deze pater dat U de wegwerpluier voor mijn filius heeft geschapen.
Piassen zijn het, dat ze mijn vertrouwen zo hebben beschaamd. Opium zit in hun woorden. Pinnige maar slaapverwekkende argumenten, daardoor heb ik me laten overreden.
‘Pipi komt!’
Spijt, ik heb spijt van mijn beslissing, een moment van onvergeeflijke zwakte. Hoofdpijn heb ik ervan gekregen. Pillen helpen er niet tegen, pitten noch pintjes. Epistels van mijn eigen chef, ongetwijfeld vol sarcastische complimenten en subtiele verwijten, liggen te wachten op mijn bureau. Pisang, ik ben de pisang. Opinies zijn er natuurlijk ook om te negeren, die van mijn baas net zoals die van mijn ondergeschikten.
‘Pappie moet maar eens voor schone billen gaan zorgen,’ prevel ik en ik loop de trap af. Spichtige armpjes strekken zich naar me uit aan de andere kant van het kinderhekje. Pik me op, eisen ze en ik geef natuurlijk gehoor.
‘Pipi!’ klinkt het verwijtend. Gepikeerd slaat mijn zoon met zijn vuistjes op mijn schouder. ‘Pappie stout!’ Pisgeuren dringen mijn neus binnen, plasvlekken de mouw van mijn nieuwe overhemd. Pappie herinnert zich nu dat ze vandaag uitproberen of zoonlief groot genoeg is om het zonder luier te kunnen. Typisch.
…van de quiz: Billy the Kid uit de reeks Lucky Luke.
Tekeningen: Michel Den Hamer
Tekst: Niquicho
Ook verschenen op StripSter
Patata en zijn kameraden onderzoeken de dood van een bever: hij is geplet door een lindeboom. Was het moord? Zelfmoord? Een ongeluk? Lees het in de tweede editie van Knocky Magazine. Ook beschikbaar als pdf en cbr.
tekeningen: Santiago Martín
scenario: Niquicho
Michel Den Hamer heeft een verhaaltje van me verstript: Grote mensen kunnen niet toveren. Het resultaat zie je op StripSter.
Ik draag mijn poëzie komende zondag voor tijdens Gluren bij de Buren in Amersfoort. Wellicht dit gedicht ook.
Wat rest
ze slaan putten in de huid van mijn stad
graven gaten, rijten haar open
behoedzaam maar toch
ze kraken de aarde
leggen muurtjes bloot, winkelstraatjes
van ooit, scherven, snippers
per vergissing een bom
alles weer toegedekt, glad
gestreken met een shovel
dan heien, storten, plaatsen
misschien komt er een winkelgalerij
met pilaren, glas, plavuizen
die ze over zeshonderd jaar
terugvinden
Michel Den Hamer (tekeningen) en ik (scenario) hebben een nieuwe strip gemaakt. Hij is eerder verschenen op StripSter.
Beeld: Martha Guthrie
Tekst: Niquicho
Deze en meer op: Comik
Geïnspireerd door: Bernd Pfarr
Codenaam: Koos is een korte strip getekend door Michel Den Hamer op mijn scenario. Lees het verhaal op StripSter.