Dit is het moment

Ik was op een plein, pen in mijn vuist, punt naar de hemel.

Naast me een vrouw met een zwarte sjaal om.

Ze leek langer door het potlood boven haar hoofd,

omvatte het als een fakkel.

Aan mijn andere kant een man met een baard,

een niet-bedreigende, veilige baard.

Hij stak een stift omhoog.

 

We hoorden woorden als rotsen,

beschenen door de avondzon,

woorden als samen en één en juist nu.

 

Sinds kort kennen we het zwaard weer, kennen we weer kogels.

 

We klapten en riepen allemaal één mening

en we zwegen want we wisten wanneer dat gepast was.

 

Regendruppels rolden mijn mouw in.

Ik zette een stapje achteruit, bang dat het meisje voor me

haar paraplu per ongeluk in mijn gezicht zou prikken.

 

Pen, dit is het moment.

Ik wil in je geloven, al twijfel ik,

al vrees ik de dag dat we hier weer staan

op dit plein, op dit veld, in dit park,

met onze geschokte kreten, onze boze borden

en onze inkt die voor de regen op de vlucht slaat,

een schuilplaats zoekt in de aarde tot het land,

verzadigd, zijn aderen sluit voor

onze strepen en letters.

 

Vanavond tekenen we als één hand.

Ik ben ik en ik ben iemand anders.

De vrouw met de zwarte sjaal is zichzelf

en iemand anders.

We zijn allemaal even iemand anders.

Goud voor vertaling gedicht Sam Rasnake

In de Facebookgroep Vertaalwedstrijd bespreken de leden iedere maand een gedicht en vertalen het naar het Nederlands. De vertalingen worden anoniem gepresenteerd en van commentaar voorzien. Na een stemronde ontvangen ‘de winnaars’ goud, zilver en brons.

Hieronder staat het gedicht ‘Lines written under influence’ van Sam Rasnake en daaronder mijn vertaling die werd bekroond met goud. Jeuj!


Lines Written Under the Influence

The beginning middle and end don’t fit
our lives anymore. The shadows are real.
Too much road, I think. Everywhere,
too much away from and nothing toward.
Signs and buildings and plate glass neon.
You don’t act the words. Just say them –
The rhythm of bone and soup and wind,
a hawk landing on rocks, newspaper
along asphalt, the whistle of fence line
and railroad tracks to divide the waking
from the dream and a seamless blue
over desert high country. This is
the solitude of happy. The right car
and music, the highway. No borders.

Sam Rasnake

 

Regels geschreven onder invloed

Het begin midden en einde passen
onze levens niet meer. De schaduwen zijn echt.
Te veel weg, denk ik. Overal,
te ver heen van en nergens naartoe.
Borden en gebouwen en neonlampen.
Je voert de woorden niet op. Zeg ze gewoon –
Het ritme van been en soep en wind,
een havik die landt op rotsen, krant
langs asfalt, het gefluit van afrastering
en rails om het waken te scheiden
van de droom en een naadloos blauw
boven heuvelachtige woestijn. Dit is
de eenzaamheid van gelukkig. De juiste auto
en muziek, de snelweg. Geen grenzen.

Sam Rasnake

 

Op de Contrabas is een iets aangepaste versie verschenen.