Een nijdige kleuter, Joeri Gagarin en ikzelf vervullen de hoofdrollen in het gedicht ‘Ik blijf lekker zitten’ dat je kunt lezen in de meest recente editie van Op Ruwe Planken. 

Mijn advies: meteen kopen en lezen!

In de Facebookgroep Vertaalwedstrijd bespreken de leden iedere maand een gedicht en vertalen het naar het Nederlands. De vertalingen worden anoniem gepresenteerd en van commentaar voorzien. Na een stemronde ontvangen ‘de winnaars’ goud, zilver en brons.

Hieronder staat het gedicht ‘A, a, a, DOMINE DEUS’ van David Jones en daaronder staat mijn zilveren vertaling.

A, a, a, DOMINE DEUS

I said, Ah! What shall I write?
I enquired up and down.
(He’s tricked me before
with his manifold lurking-places.)
I looked for His symbol at the door.
I have looked for a long while
at the textures and contours.
I have run a hand over the trivial intersections.
I have journeyed among the dead forms
causation projects from pillar to pylon.
I have tired the eyes of the mind
regarding the colours and lights.
I have felt for His Wounds
in nozzles and containers.
I have wondered for the automatic devices.
I have tested the inane patterns
without prejudice.
I have been on my guard
not to condemn the unfamiliar.
For it is easy to miss Him
at the turn of a civilisation.
I have watched the wheels go round in case I might see the
living creatures like the appearance of lamps, in case I might see
the Living God projected from the Machine. I have said to the
perfected steel, be my sister and for the glassy towers I thought I
felt some beginnings of His creature, but A, a, a Domine Deus,
my hands found the glazed work unrefined and the terrible
crystal a stage-paste … Eia, Domine Deus.

 

A, a, a, DOMINE DEUS

Ik zei, Ah! Wat zal ik schrijven?
Ik vroeg na bij hoog en laag.
(Hij heeft me eerder beduveld
met zijn talrijke schuilplaatsen.)
Ik zocht naar Zijn symbool aan de deur.
Ik heb geruime tijd gekeken
naar de texturen en contouren.
Ik heb met mijn hand gestreken langs de alledaagse kruispunten.
Ik heb rondgetrokken tussen de dode vormen
scheppende ontwerpen van pilaar naar poort.
Ik heb de ogen van de geest verveeld
met de kleuren en lichten.
Ik heb rondgetast naar Zijn Wonden
in pijpen en vaten.
Ik heb me verwonderd over de automatische instrumenten.
Ik heb de onzinnige toonbeelden beproefd
zonder oordeel vooraf.
Ik heb ervoor gewaakt
niet het ongewone te verwerpen.
Want het is eenvoudig Hem te missen
bij de wisseling van een beschaving.
Ik heb toegekeken hoe de wielen rondgaan voor het geval dat ik de
levende wezens zie met het voorkomen van lichten, voor het geval dat ik
de Levende God zie verbeeld vanuit de Machine. Ik heb gezegd tegen het
volmaakte staal, wees mijn zuster en voor de glazige torens dacht ik dat ik
een oorsprong van Zijn wezen voelde, maar A, a, a Domine Deus, mijn
handen vonden het gepolijste werk onbeschaafd en het afschuwelijke kristal
een bühnejuweel … Eia, Domine Deus